Er is een geur die de afstand tussen thuis en Vilvoorde verzacht. Vers gemalen koffie. Wanneer de geur de wagen binnen zweeft, kijken we naar elkaar. Lachen we. Soms zit de wind een beetje verkeerd en dan is er enkel het stapvoets aanschuiven. Of de regen die door de wissers opzij geschoven wordt. Tot vervelens toe heb ik het al herhaald. Stond daar, op de ring rond Brussel, een koffiebar op wielen, de ene na de andere auto zou stoppen. Mensen zouden het vertragen aangenamer maken met een kopje koffie. Wat ben ik blij als ik wat vroeger aankom en tijd heb om in de cafetaria een kopje te drinken.
Nu kreeg ik versgemalen koffie (van hier). Zelfs op de bus, de koffie zat in mijn tas, had ik die heerlijke geur in mijn neus. Thuis was het mijn eerste. Kopje overheerlijke koffie maken. Genieten. Met een lekker koekje erbij en een cupcake die dochterlief maakte. Dat maakt het verschil.
Het lege zakje staat bij de werktafel. Voor de verleiding. Die ik niet kan weerstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten