Er was een tijd dat ik ontzettend hield van de liedjesteksten van Bram Vermeulen. Van 'klein liedje' dat ik eindeloos lang maakte tot 'de steen'. We deden dat ook met de familie. Letterlijk dan. In de ardennen. Telkens opnieuw. Dammen bouwen in rivieren. Stenen verleggen en stapelen. Zien hoe het water met kracht zijn weg ertussen zocht. Eromheen.
Gisteren dacht ik terug aan die woorden.
Het water gaat nu anders dan voorheen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten