30.7.14


























Moedige meiden, zijn het. De oudste groep - waaronder dochterlief - is deze ochtend met de fiets vertrokken op kamp. Niemand is het gewoon om ver te fietsen. Nieuwsgierig naar de verhalen.

Morgen vertrekken de andere kinderen en wij. De kookploeg. Tien dagen lang ravottende meisjes verwennen met eten en lekkernijen. Mee lachen en huilen of huilen van het lachen. Soms wat bezorgd zijn. Genieten van vrolijke meiden. Beetje troosten. Zorgen dat ze op tijd kunnen aanschuiven in de refter. Weinig slapen. Regen of zon. We trekken het ons niet aan.

29.7.14

gewoon vandaag































Een doordeweekse dag zoals we thuis ook kunnen hebben. Toch helemaal anders. Trager nog. Glijdend van het een in het ander. In gezelschap van de zon en poezen. Wasje laten wapperen in de polderwind. Tijdens de maaltijd gevangen worden door het licht dat zo mooi binnen valt. Verwondering om hele kleine dingen.
Gewoon vandaag.

28.7.14

buiten





























De deur staat open. Ik hoor de regen, de duif en een zingend vogeltje. Mijn eerste woorden deze ochtend waren voor de schapen. Goed dat jullie dit niet horen. De kippen vonden mij als indringer minder leuk. Eén kwam paniekerig uit de boom gevlogen. De anderen verscholen zich achter de struik.

Wanneer ik hier ben stel ik me altijd die ene vraag. Als ik ooit de kans heb te kiezen voor een huis in de stad of een familiehuis als dit, wat zou het worden? Jaar na jaar gaat het meer overhellen naar het laatste. Het leven kan zo eenvoudig mooi zijn.

27.7.14

groet






























Groet uit het vriendenhuis. Een verwelkoming met een onweersbui(tje). Daar storen we ons niet aan. Lekker droog - beetje binnen, beetje buiten - genoten van een koffie en wat lectuur. Gekuierd. Gevonden. Verzameld.

26.7.14

groen valiesje




























Al jaren vergezelt het me. Mijn groen valiesje. Begonnen als mijn tekenmateriaalkistje toen ik bij repetities in de Singel ging schetsen. Het is al verkleurd. En gehavend. Poes ontdekte dat het een leuke krabdoos was. Het blijft gewoon het ideale linnen kistje waar alles in past. De laatste jaren wordt het vooral gebruikt als we er een paar dagen op uit trekken. De meest noodzakelijke spullen gaan erin. Aquareldoos, naalden, garen, schaar, linnen, haakpennen, wol, schetsboek, pennenzak,... Voor de creatieve rustpunten.

Het staat klaar.

25.7.14

fragmentarisch






























Het kampmenu is rond. Boodschappenlijsten opgemaakt. Bestellingen doorgestuurd. Voorbereidingen worden stilaan afgerond. Wat ik doe staat meer en meer in functie van de komende weken. Tussendoor probeer ik wat tijd te smokkelen om ideeën uit te werken. Fragmentarisch.

24.7.14































Afgelopen jaren heb ik heel (heel heel veel) babbels gehad met dochterslief over hun haar. De uitbundigheid van de krullen. De stugheid. Niets mee aan te vangen. Ze wilden de wind in hun haar voelen. Een zwiepende paardenstaart hebben. Uren vraagt het om het toonbaar te maken...

Eindelijk aanvaarden ze het. Beetje bij beetje. Omdat zoveel vrouwen met Afrikaanse roots het ook doen.
Alice was creatief met vlechten en opsteken. Florence durfde het aan om zonder dot de deur uit te gaan.
Dit moest ik vastleggen. Dit moment.




23.7.14

geplukt





























We halen wekelijks groenten en fruit uit de automaat bij het moederbedrijf. Zelf plukken hadden we nog niet gedaan. Tot vandaag. Stel je voor, zei dochterlief. 's Morgens vroeg wat frambozen en bessen plukken voor bij het ontbijt. Dat je dat vers uit eigen tuin kan. Later...



21.7.14

passie




























At the heart of our matter as human beings, really the best thing of all is passion. Passion for another person, for a job, a cause, an idea, a place…. passion for a book when it’s good enough to light up the inside of your head. Perhaps that’s what IT is all about— our Purpose: trying to furnish your life with so many different kinds of passion that everywhere in it there is something that fills you to bursting and makes you want to tell the whole world about it— or them. 

 Jonathan Carroll

20.7.14

yellow




























Ik breng wat geel binnen op deze grijze zomerdag. Ramen en deuren staan wagenwijd open om de tocht door heel het huis te laten waaien. Dat lichte briesje af en toe doet deugd. In de verte hoor ik de ijskar. Tararara (omhoog) tararara (omlaag). Bij momenten zou ik er een zangoefening uit volle borst van maken. Dochterslief horen liever het mechanische deuntje.(?)
Het groen plukte ik gisteren bij elkaar in de akker. Ik kan het niet laten. Vandaag maakte ik een hartige spelttaart met gegrilde courgettes en een vleugje mosterd.  De courgette kreeg ik uit de moestuin van Tine*.
De eigen courgettestruiken (een groene en een gele) doen het niet goed. Elke kleine verschijning rot weg. De flespompoen daarentegen groeit duchtig verder.

Terwijl ik schrijf komt een hardnekkige bui druppels storten. Waar nodig is in allerijl de ramen dichtgedaan. Hier kan ik nog even blijven zitten. Het natte groen ruikt lekker. Geen druppel binnen.


* Kleine correctie: de courgette is van Lode. Tine had ze me enkel afgegeven.

18.7.14

verbeelding

























People ask me - what do
you mean - and I answer
what do you think of when
you see the image.

LOUISE BOURGEOIS


Gisteren verdwaalde ik tussen deze letters. Vaak hou ik even halt. Bij bovenstaand citaat bijvoorbeeld. Dochterlief vroeg er deze week nog naar toen ik het nieuwe werk aan de muur hing. Heb je al een titel? Ze weet dat de titel soms al klaar zit voor het afwerken. Maar vaker er geen titel komt. Of ik ook kan uitleggen waarover het gaat? 'Verbeelding.' Ik probeerde wat te duiden wat me dreef bij het maken.

Onlangs ontving ik een waarneming in heel mooie woorden over een werkje van mij. Ik herlees ze graag. Ze vertellen me wat ikzelf niet in gedachten had. Toen. Nu zijn ze er onlosmakelijk mee verbonden. Ze zijn me heel dierbaar. De vier regels en de drie puntjes.

De verbeelding.

17.7.14

genieten





























Een zonovergoten dag. Bezoek van een jongen die geen moeite moet doen welk meisjeshart dan ook te veroveren. Dochterlief die erom smeekt niet gezien te worden. Zonnige ditjes en datjes. Alles door elkaar.
Genieten van weinig. Of is weinig juist veel?

16.7.14

rustig





























Opnieuw blauw in de lucht. We houden het rustig. Een wissel van dingen die echt moeten en dingen die ik wil. Ideeën aftasten. Maken en hernemen.


5 jaar!



























Even herinneren aan dit bericht. Nog enkele dagen om een woordje na te laten. Ik heb een alternatief voor de postkaartwerken. Toen ik ze terug zag was ik niet overtuigd. Dus: een keuze uit studies. Drie in stof en drie in aquarel. De gelukkige mag zijn favoriet kiezen!
Nog tot 18 juli.

15.7.14

de olifant van Tine































De olifant van Tine. Begonnen als een tekening. (Terwijl dochterlief Lukaku tekende!). Geëindigd als een zelfgemaakte knuffel. We hebben veel gelachen. Gekletst. Over haar scoutskamp dat net achter de rug is. Over honderd jaar slapen (ik had me geprikt aan de naald) en dat geen prins me nog zou wakker kussen. Ik ben al veel te oud. s'Avonds kon flapoor mee naar huis. Hij zal zich een plaatsje moeten zoeken tussen al haar andere onmisbare troeteldieren.


14.7.14

waterig






























Waterig. Kil. Tussen twee buien door (dachten we) maakten we een korte wandeling. We waren doornat. Geen wandeling zonder verzamelen. Onder regen die van geen ophouden wist. Het groen schiet de lucht in deze dagen. De mais staat plots hoog. Onkruid komt boven. Had wat medelijden met de eenzame duif die een hele dag op de rand van het dak bleef zitten. Hoe zouden vissen de regen voelen?
In ieder geval. Eenmaal thuis is het gezellig om warme kleren aan te trekken. Je terug te trekken met naald en draad voor mij. Digitaal plezier voor dochterlief. Naar buiten te staren. Te verbeelden.


13.7.14

voorlopig





























Niet meer op de werktafel. Ergens waar ik veel langskom. Voorlopig.

12.7.14

met steken en knopen




























Zoals een pad gemaakt wordt door het te bewandelen, zo volg ik die van mij. Met steken en knopen. En ik weet niet waar het eindigt.

10.7.14

blauw geruit



























Ik tornde los wat gisteren was gemaakt. Verving het groen door blauw. Omdat dat beter bij me past. Vandaag.

9.7.14

jubileum






























Een dag als gisteren. Grijs. Regen en wind. Of toch niet. De reservatie heb ik achterwege gelaten. Ik neem wat er komt. Ik breng twee werelden samen. Verbind en mijmer over de keerzijde van de dingen.
Een dag als vijf jaar geleden. Of toch niet. Iets lichter grijs dan toen. Wel regen. Een mooie grijze dag om met een blog te starten.
Tussenin liggen kermisblauwe en geruit blauwe dagen. Bewolkte. Overtrokken. Luchtige dagen. Warme. Ijskoude. Puffende. Zoveel dagen waarop ik naar woorden zocht om momenten voor mezelf te bewaren. En voor dochterslief. Voor jullie.